به نقل از "247 تمپو"، روش های درمان آنفلوانزا بر تسکین علائم بیماری تا زمان اتمام دوره بیماری متمرکز هستند. برای بیشتر افراد دوره بیماری آنفلوانزا هفت تا 10 روز طول می کشد. افراد می توانند برای تسکین سردرد، سرفه و استفراغ داروهای تجویزی و بدون نسخه را مصرف کنند.

 

عوارض خفیف آنفلوانزا مانند بدن درد، کم آبی بدن و استفراغ شایع هستند، اما خطرات سلامت جدی‌تری نیز می توانند شکل بگیرند. کودکان و افراد پیر در معرض بیشترین خطر قرار دارند زیرا سیستم ایمنی آنها به طور کامل شکل نگرفته یا ضعیف است. دریافت سالانه واکسن بهترین اقدام برای پیشگیری از ابتلا به آنفلوانزا است.

 

آنفلوانزا می تواند حتی افراد سالم را نیز بسیار ناخوش سازد. از این رو، لزوما نباید فردی ضعیف یا مبتلا به بیماری های دیگر باشید تا با عوارض شدید آنفلوانزا مواجه شوید. این بیماری می تواند جان افراد سالم را نیز بگیرد. در ادامه با برخی عوارض آنفلوانزا بیشتر آشنا می شویم.

 

 

شعله‌ور شدن بیماری آسم در افراد مبتلا به آنفلوانزا بسیار شایع است. افراد مبتلا به آسم با تورم و حساسیت مسیرهای هوایی مواجه هستند و ویروس آنفلوانزا می تواند التهاب هرچه بیشتر را موجب شود. عفونت آنفلوانزا می تواند موجب یک حمله آسم یا تشدید علائم این بیماری تنفسی شود. افراد مبتلا به آسم در صورت ابتلا به آنفلوانزا باید با پزشک خود درباره افزایش دوز داروی آسم خود صحبت کنند.

 

سینه پهلو یک عفونت جدی است که به واسطه التهاب کیسه های هوایی در ریه ها شکل می گیرد و این شرایط می تواند به واسطه ابتلا به آنفلوانزا رخ دهد. اگر ویروس منشا سینه پهلو است باید دوره بیماری طی شود.

 

موارد شدید سینه پهلو می توانند مرگبار باشند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، دریافت واکسن سینه پهلو یا پنوموکوک برای کمک به پیشگیری از ابتلا به این بیماری برای تمام بزرگسالان 65 ساله و پیرتر و همچنین دیگر گروه های در معرض خطر را توصیه کرده است.

 

همانند عفونت های دیگر، آنفلوانزا می تواند به مغز نفوذ کرده و موجب مننژیت یا تشنج شود، اما این شرایط بسیار نادر است. کودکان مبتلا به آنفلوانزا و با دمای بدن بیش از 38 درجه سلسیوس ممکن است تشنج ناشی از تب را تجربه کنند. تشنج در بزرگسالان شایع نیستند.

 

زایمان زودرس

 

زایمان زودرس خطری برای زنان باردار است که نه تنها به واسطه یک ویروس خاص، بلکه به هر دلیل دیگری بیمار شده اند. به طور کلی، سیستم ایمنی زنان باردار ضعیف‌تر است و در مبارزه با بیماری هرچه بیشتر تضعیف می شود. واکسیناسیون موثرترین روش برای پیشگیری از بیماری شدید است.

 

 

اگر به بیماری قلبی مبتلا باشید، سیستم ایمنی شما به طور معمول ضعیف‌تر از افراد سالم بوده و آنفلوانزا همه چیز را بدتر خواهد کرد. مطالعات نشان داده اند احتمال حملات قلبی در هفته نخست پس از تشخیص آنفلوانزا افزایش می یابد. استرس بیشتر روی قلب به واسطه عفونت به معنای آن است که این اندام باید برای پمپاژ خون سخت‌تر کار کند. همچنین، افزایش التهاب به واسطه آنفلوانزا می تواند احتمال لخته شدن خون را افزایش دهد. افراد مبتلا به بیماری های قلبی و آنهایی که یک سکته مغزی را تجربه کرده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض جدی ناشی از آنفلوانزا قرار دارند.

 

 

دیابت می تواند کارایی سیستم ایمنی را برای مقابله با عفونت ها کاهش دهد و آنفلوانزا می تواند کنترل قند خون را هرچه بیشتر دشوار سازد. همچنین، بی اشتهایی ناشی از آنفلوانزا می تواند در فواصل منظم غذا خوردن افراد مبتلا به دیابت اختلال ایجاد کند. غذا نخوردن می تواند موجب افت سطوح قند خون شود. هیپوگلیسمی یا افت قند خون می تواند موجب سردرد، لرزش پاها، سردرگمی، و حتی تشنج شود و باید فورا درمان شود.

 

 

میوزیت یا التهاب عضله شرایطی جدی است. التهاب عضله می تواند حرکت و لمس هر چیزی با دست ها یا پاها را دردناک کند. ایبوپروفن دارویی است که می تواند به تسکین این شرایط کمک کند. زمانی که ویروس وارد بافت عضله می شود، موادی را ترشح می کند که به فیبرهای عضله آسیب می رسانند. میوزیت ویروسی حاد نادر است و طی مرحله ریکاوری یک بیماری، بیشتر آنفلوانزا، رخ می دهد. پژوهش ها نشان داده اند که التهاب عضله در کودکان شایع‌تر است.

 

 

برونشیت یکی دیگر از بیماری هایی است که به واسطه التهاب در لوله های برنش یا نایژه ها در ریه ها رخ می دهد. نایژه ها امکان انتقال هوا از و به ریه ها را فراهم می کنند. درمان دارویی خاصی برای برونشیت وجود ندارد و دوره بیماری باید طی شود. گزینه های درمان بر تسکین علائم مانند سرفه که می تواند برای چند هفته ادامه یابد، متمرکز هستند. برونشیت حاد معمولا به واسطه یک عفونت ویروسی مانند آنفلوانزا رخ می دهد.

 

 

استفراغ و اسهال ناشی از آنفلوانزا در کودکان بیشتر از بزرگسالان شایع هستند. استفراغ شدید و پایدار یک نشانه هشدار دهنده است. بدن بیمار ممکن است در مبارزه با عفونت آنفلوانزا آب زیادی از دست بدهد و به شدت دهیدارته شود که این شرایط به توجه پزشکی نیاز دارد. اگر همراه با استفراغ، تنگی نفس و ناتوانی در راه رفتن را تجربه می کنید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

 

 

عفونت های سینوس و گوش شرایطی شایع هستند اما بسیار جدی نبوده و با یک دوره مصرف آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. ترشح اضافی در مسیر هوایی فوقانی بدن می تواند موجب مسدود شدن شیپور استاش شود که به تخلیه مایعات کمک می کند. همچنین، شیپور استاش گوش میانی را به قسمت بالایی دستگاه تنفسی متصل می کند. بر همین اساس است که میکروب های حاضر در بینی و حفره های سینوس می توانند به گوش راه یافته و تکثیر شوند. سینوس ها با هوا پر شده اند اما زمانی که با مایع مسدود می شوند، باکتری ها می توانند رشد کرده و موجب یک عفونت شوند.