نبل و الزهرا دو شهر راهبردی در حومه‌ی حلب که بافاصله‌ی ۲۰ کیلومتری از این شهر قرار دارد. از سویی این شهر در ۲۵ کیلومتر مرز ترکیه بزرگ‌ترین حامی گروه‌های تروریستی در شمال سوریه واقع شده است. چنین شهری چه از لحاظ استراتژیک و چه از لحاظ ایدئولوژیک و نمایش رفتار سفاکانه و نژادپرستانه گروه‌های تروریستی بسیار حائز اهمیت است و قریب به چهار سال در محاصره به سر می‌برد تا جایی که جمعیت ۸۵ هزار نفری این دو شهر با فاجعه‌ای انسانی مواجهه هستند.


از سویی حصار گروه‌های تروریستی و ممانعت ورود مواد غذایی و درمانی به این شهر کار را به‌جایی رسانده که هر روز مردم در برابر سکوت رسانه‌های جهان دست به حمل پلاکاردی با عناوین کمک به آنان در خیابان‌های نبل و الزهرا تردد می‌کنند. آنان می‌دانند اگر از شهر خارج شوند با رفتار دردناک تروریست‌ها مواجهه خواهند شد و اگر در شهر بمانند به شهادت خواهند رسید بر همین اساس مقاومت را در پیش گرفتند و نگذاشتند حتی یک وجب از شهرشان به دست گروه‌های تروریستی بی افتد.

 

برخلاف تبلیغات صورت پذیرفته در رسانه‌ها در مورد شهر عین العرب ( کوبانی‌) هیچ رسانه‌ای چه در داخل و چه در خارج حاضر نشدند اخبار نبل و الزهرا را توجه نمایند و مواد غذایی و درمانی این دو شهر را تأمین کنند. تنها راه ارتباطی این دو شهر با خارج کمک ارتش سوریه از راه هوا و ارسال تسلیحات و مواد مورد نیاز محدود به این شهر از این راه ارتباطی است.
حال باید دید گروه‌های مدعی حقوق بشر که بارها در موضوع کوبانی راه‌پیمایی کردند و در برابر سفارت‌خانه کشورهای مختلف به ویژه ترکیه دست به اعتراض علیه نسل‌کشی صورت پذیرفته در کوبانی زدند موضوع نبل را چگونه دنبال می‌کنند

 

از سویی باید دانست در ایام سقوط کوبانی ( عین العرب‌) ترکیه در مجاورت با شهر کوبانی بهترین کمپ آوارگان را مستقر نمود و از آوارگان کوبانی حمایت کرد اما در حال حاضر هیچ نهادی از موضوع نبل و الزهرا نه تنها حمایت نمی‌کنند بلکه با تغافل به نسل‌کشی در این شهر نظاره‌گر هستند. نسل‌کشی‌ای که هر روز توسط گروه‌های تروریستی به شدت با بمب‌های مختلف و خمپاره‌انداز تمامی شهر را زیر آتش قرار داده و از هیچ کشتاری نسبت به مردم مظلوم این شهر دریغ نمی‌نمایند.
نکته‌ی قابل تأمل در این موضوع علاقه‌ی مردمان این دو شهر به جمهوری اسلامی ایران و مقاومت است. شیعیان این دو شهر که تا به امروز بدون امکانات در برابر سخت‌ترین حملات تروریستی ایستادگی کردند الگوی خود را مقاومت اسلامی و جمهوری اسلامی ایران می‌دانند و به آن تمسک نموده‌اند.

 

در مجموع باید منتظر ماند دید که چه زمانی رسانه‌ها و فعالان به ظاهر مدعی حقوق بشر موضوع نبل و الزهرا را از مجامع بین‌المللی و افکار عمومی جهان مطالبه می‌کنند تا فاجعه‌ای دیگر در این دو شهر صورت نپذیرد. آیا جان بیش از ۸۵ هزار نفر از مردمان این دو شهر به اندازه‌ی جان یک خلبان اردنی ارزش ندارد که هفته‌ها است خبر ویژه در این مورد از سوی رسانه‌های عربی و غربی ارسال می‌گردند؟ آیا مدعیان و فعالان حقوق بشر که ماه‌ها در مورد کوبانی فعل بودند و هر نشست یا کنفرانس بین‌المللی برگزار می‌شد عکسی از موقعیت کوبانی در دست داشتند، نبل و الزهرا را نمی‌بینند؟ و ده‌ها آیا و چرایی که هرگز این رسانه‌ها نمی‌خواهند به آن پاسخ دهند. باید منتظر ماند و دید مقاومت اسلامی و ارتش سوریه در حمله‌ی اخیر خود به مناطق شمالی حلب قفل حصار این مناطق را می‌گشاید یا خیر؟