به گزارش تهرانی نیوز، شهردار تهران به موضوعات مختلفی از قبیل عملکرد نظام جدید مدیریت شهری، چشم انداز توسعه پایتخت و چالش های پیش روی مدیریت شهری پرداخت. تلخیصی از آن مطلب را مطالعه می کنید.

* اگر بخواهیم چشم انداز مطلوب درازمدت تر را برای شهری مانند تهران در نظر بگیریم،  تهران مطلوب باید چطور جایی باشد؟

در شهرسازی چیزی به اسم حس تعلق به مکان داریم. مکان جایی است که حس تعلق به آن دارید. در شهرسازی به آن پلیس میکینگ میگوییم. اینکه بخواهید جایی را که مردم، حس تعلق نسبت به آن دارند به وجود آورید، یا حس تعلق به وجود آورید تا مردم عکس العمل نشان دهند، ویژگیهایی است که باید در طراحیها مورد توجه قرار گیرند. خیلی از فضاهای شهر از گذشته این پتانسیل را دارند. معمولا فضاهای تاریخی شهر، این پتانسیل را دارند. همه نسبت به آنها، حس نوستالژی دارند، حس مشترک دارند. شهرداریهای موفق زمانی که در این بخشها سرمایه گذاری میکنند، به اندازه یک ریال که سرمایه گذاری میکنند، 10 ریال سود میکنند.
 

اگر به طرح جامع تهران رجوع کنید، تعداد زیادی طرحهای موضعی و موضوعی برای رسیدن به سند چشم انداز تهران وجود دارد. ایدئال این است که به آن سند چشم انداز طرح جامع دست پیدا کنیم. اگر بخواهیم دست پیدا کنیم، باید به سمت اجراكردن اکشن پلنهایی که در طرح جامع دیده شده است برویم. یکی از اکشن پلنهای مهم در سطح شهر تهران، محور فرهنگی- تاریخی تهران است. در طرح جامع تهران، از لاله زار شروع میشود. لاله زار قدیم، میدان امام خمینی، خیابان داور، میدان مشق، ناصرخسرو، بازار و به سمت دروازه های جنوبی تهران در حرکت است. مثلا محور 15 خرداد که پیاده شد، یکی از بخشهای آن اکشن پلن است. خیابان داور یکی از آنهاست. ناصرخسرو و خیابان باب همایون، یکی از آنهاست. میدان امام خمینی هم یکی از آنهاست. اگر این کار را بکنیم، انگار به بخشی از طرح جامع تهران درخصوص بخش تاریخی عمل کرده ایم.
 

تهران مطلوب تهرانی است که مردم بتوانند زیباییهایش را ببینند و درک کنند. تهران خیلی شهر زیبایی است. کمتر شهری در دنیا پیدا میکنید که طبیعت، اینقدر به آن نزدیک باشد.

*چرا حسی که توریست به استانبول دارد را عموم شهروندان تهرانی نسبت به تهران ندارند؟

اگر سه دهه پیش به استانبول میرفتید، اینطور نبود. شهرداری استانبول روی ارزشهای فرهنگی- تاریخی آنجا سرمایه گذاری کرد. تغییر داد. من در استانبول در یک برج بلندمرتبه بودم. از آن برج، بافت تاریخی را که میدیدم، نورپردازیاي که شهرداری استانبول در بافت تاریخی کرده بود، انگار پلان تاریخی شهر را میدیدید. تمامی محورهای اصلی با رنگ زرد در زمینه تاریک شب دیده میشدند. معلوم بود فکر و کار شده است.
 

باید به ارزشها و زیباییهای تهران برگشت؛ تهران به چه معروف بوده است؟ به البرزش معروف بوده، به کوههایی که همیشه برف رویش بوده، به باغها و چنارستانهایش معروف بوده، به بافت تاریخی اش معروف بوده است. تهران، تنه به تنه اصفهان میزده است، از نظر بافت تاریخی. از آن بافت تاریخی چیز زیادی نمی بینید.

*از شعارها و ایدئالهای شما، زیست پذیرکردن شهر برای شهروندان بوده است. زنان، توانیابان، معلولان و سالمندان. مشخصا برای این چه کرده اید و چه برنامه هایی دارید؟
 
میخواهم زاویه دیدمان را عوض کنیم. وقتی ميگوييم معلولان، از جمعیت سه درصدی تا پنج درصدی صحبت میکنیم. چون در کشور ما جنگ بوده، این آمار مقداری بالاتر است. وقتي از مناسب سازی فضاهای عمومی صحبت میکنیم، از جمعیت بالای 35 درصدی صحبت میکنیم. خانمی که باردار است، پیرمردی که با عصا راه میرود، من که زانویم را عمل کرده ام، خانمی که کالسکه بچه اش را میبرد. تا زمانی که زانویم را عمل نکرده بودم، این را حس نمیکردم که یک دست انداز 10سانتی هم میتواند برای آدم، مانع باشد که بتواند در حوزه های عمومی تردد کند. کاری که الان انجام میدهیم، این است که از نظر زیرساختی به موضوع نگاه کنیم.
 

 در حال حاضر برنامه ما مناسب سازی پارکهای جدید است. ولی دستورالعملی در حوزه شهرسازی داریم که مشخص میکند پارکهای قدیم را هم بازبینی و مناسب سازی میکنیم. این یک نگاه است. نگاه کرامت انسانی است. با نگاه کرامت انسانی باید به این موضوع نگاه کرد نه صرفا با نگاه فیزیک ساختمانی. معلول یعنی کسی که نتواند در عرصه های اجتماعی حضور پیدا کند، حتي اگر چهار ستون بدنش هم سالم باشد. کسی که بتواند حتی با ویلچر و عصا در عرصه های اجتماعی فعالیت کند، اساسا معلول تلقی نمیشود.
 
* مردم چه تصوری نسبت به مدیریت شهری دوره اصولگرایان و دوره اصلاح طلبان دارند؟
 
در دوره قبل، کم کار نشد. حجم کاری که انجام شد انصافا کم نبود. اینکه 50 هزار میلیارد تعهد برای آیندگان ایجاد کنید، خودتان هم سالانه کلی هزینه در شهر کرده اید، چیزی حدود 150 هزار میلیارد هزینه شده است. ولی نظرسنجی هایی که در سال 91، شهرداری تهران داشت و بعد هم انتخابات ریاست جمهوری آن را تأیید کرد، نشان داد مردم با وجود این حجم از سرمایه گذاری، رضايت ندارند. شهردار تهران در آن دوره، فکر میکنم 600 هزار رأی از تهران کسب کرد. این رأی بالایی نبود. نشاندهنده رضایت نبود. میخواهم بگویم لزوما اجرای پروژه های بزرگ، زیادهزینه کردن، رضایتمندی ایجاد نمیکند. اتفاقا میگویم تعداد پروژه ها باید زیاد باشد ولی مقیاسش کوچک، محلی و تأثیرگذار باشد. هدفش هم بالابردن کیفیت زندگی باشد. آرامش بخشیدن به محلات مسکونی باشد. این میتواند تغییرات ایجاد کند. اینکه قضاوت كنيم ارزیابی مردم از عملکرد ما چیست، مقداری زود است. ما دو سال است آمده ایم، یکسالش خیلی پرتلاطم بوده، سال دوم هم هنوز کامل نشده است. فکر میکنم دو، سه ماه دیگر مانده تا کامل شود. اما توانستیم تغییراتی ایجاد کنیم؛ به اعتقاد من. مثلا تغییر نگرش در اداره امور شهر. بحث دوچرخه که اضافه کردیم، تنها یک مود حمل و نقل نیست. نویدی برای یک تغییر است. ما اعتقاد داریم که الناس علی دین ملوکهم. من به عنوان مدیر ارشد شهرداری تهران، این کار را  شروع کردم که به تأسی از من، مدیرانم و بعد هم شهروندانم این کار را انجام دهند. به نظرم این اتفاق میافتد. زمینه اش را البته هم فراهم کرده ایم، هم بیشتر فراهم میکنیم. ورود بخش خصوصی، اپلیکیشنهایی که در این زمینه سرویس میدهند، بسیار تأثیرگذار بوده است. راهی هم جز این نداریم. تصور کنید هر کسی به این کمپین بپیوندد، یک ماشین در سطح شهر کم میشود. من که صبح سر کار میآیم، اگر بخواهم با ماشین سر کار بروم، یا ترجیح دهم پیاده، با دوچرخه، مترو يا اتوبوس سر کار بروم، یعنی یک ماشین کم شده است. راهی جز این ندارد تهران. ما باید این کار را شروع کنیم. من و اعضای دولت، حتي مسئولانی که رده یک هستند، اگر شروع کنند، مردم هم به التبع آنها این کار را خواهند کرد.
 
* اصلیترین یا بخشی از اصلیترین موانع پیشروی تغییر و تحولات در شهر چیست؟ مثلا طرح حیات شبانه از طرحهایی بود که  براي من به عنوان شهروند و جامعه اطراف من، حس خوشایندی ايجاد كرده بود. برای ما و جامعه دوستانمان اینطور بود که شبها میتوانیم به جایی برویم. این به دیوار خورد. اصلیترین یا از اصلیترین موانع این موارد چیست؟

ما دنبال فضاهای بانشاط شهر هستیم. ولی در همان پاریس، ساعاتی که شهر زنده است، بسیاری از فضاها، بسیار بانشاط و فعال هستند. اگر از حیات شبانه در آن شهرها صحبت کنید، یعنی دیسکو. ما که دنبال دیسکو نیستیم. دنبال فضای بانشاط هستیم که مردم برای گذراندن اوقات فراغت خودشان و خانواده خود، ساعاتی را آنجا بگذرانند. باید اسمش را درست بگذاریم. ما اسم این را توسعه قلمرو عمومی گذاشتیم. یعنی فضاهایی که مردم به شکل عادلانه در ساعاتی از روز، حتی شبها، روز و شبهای جمعه و روزهای تعطیل، بتوانند دست زن و بچه خود را بگیرند و اوقاتی را آنجا بگذرانند. با هم شامی بخورند. فکر میکنم ما در مفاهمه این قضیه مشکل داریم نه در اصل قضیه. وگرنه میدانم و اطلاع دارم که رهبری هم تأکید کرده اند هر چیزی که ایجاد نشاط و شادی میکند، مورد تأیید ایشان هم هست، استقبال میکنند تا این اتفاق بیفتد. ولی وقتی این را جور دیگری مطرح میکنیم، اسم دیگری برایش میگذاریم، طوری که آن اسم متناسب با کاری که میخواهیم بکنیم نیست، سوءتفاهم به وجود میآورد.

*حیات شبانه را مثال زدم. به طور کلی موانع انجام برنامه ها در شهر چیست؟ ممکن است این موانع، مالی باشند.

تلاش میکنیم. البته موانع مالی زیاد است، اشاره هم کردم. ولی تلاش میکنیم به سوءتفاهم ها دامن نزنیم. اتفاقا برعکس، وقتی سوءتفاهمی به وجود می آید یا عدم مفاهمه ای به وجود میآید تلاش میکنیم آن را حل کنیم. مثلا هفته گذشته چیزی اتفاق افتاد. تابلوهایی در فضای مجازی پخش شد که نام شهید از آنها حذف شده بود. شاید شما هم دیده باشید. اتفاقا همان لحظه اول گفتم تويیت کنید. چنین چیزی در مخيله ما خطور هم نمیکند. کدام عقل سلیمی علیه شهدایی که همه کشور مدیون آنهاست کاری انجام ميدهد. دوم اینکه بررسی کنند، به شهرداران همه مناطق گفتم بررسی کنند که قضیه چه بوده است. پیگیری کردند، در ناحیه 2 منطقه یک، از 140 تابلو، چهار تابلو اینطور است، برای پنج سال پیش هم هست. قصوری شده، آنموقع هم توجهی نشده بود. گفتم آن را اصلاح کنند. درباره بقیه مناطق هم مأمور کردیم که اگر در مناطق شما هم چنین چیزی وجود دارد، اصلاح کنید. وقتی کسی چنین چیزی را برمیدارد به شکل نچسبی، وصل میکند به موضوع دیگر. اسم چهار نفر دیگر را که آبرویشان تحت خطر قرار میگیرد را آنجا میگذارد، معلوم است این آدم نه دین دارد، نه اخلاق و نه به اصولی که پیامبر اسلام به ما توصیه کرده است، پایبندی دارد.

* مسئله فساد مالی در شهرداری به خیلی جاها هم آسیب زده است، هم به نگاه عمومی به شهرداری و هم به کارکرد شهرداری. شرایط الان درباره فساد مالی چطور است؟ برای آن چه میشود کرد؟
 
شما دستگاهی را پیدا نمیکنید که مردم با آن مانند شهرداری در ارتباط باشند. از ابتدای تولد تا بعد از مرگ، مردم با این دستگاه در ارتباط هستند. در میزان ارتباط شهروندان با این دستگاه و اصطکاکشان اگر با ناهنجاریهایی هم همراه باشد، حتي اگر کمتر از دستگاههای دیگر باشد، خودش را بیشتر نشان میدهد.
 

هدفی که ما گذاشتیم این است. اول اینکه گردش مالی شهرداری بسیار بالاست. بودجه ما به اندازه بودجه عمرانی کشور است. تازه بودجه عمرانی پر کشور، الان البته بودجه ما کمتر است. این حجم از گردش مالی میتواند مگسهایی را دور خودش جمع کند. چطور میشود جلوی اینها را گرفت؟ یکی با استفاده از رکن چهارم، یعنی اطلاع رسانی، گردش اطلاعات و شفاف سازی که این کار را میکنیم. این از اهدافی است که هم شورا و هم ما دنبالش هستیم. مثلا الان میتوانید کد نوسازی خود یا همسایه خود را ببینید. اطلاعات بیشتر از این را هم روی سایت میگذاریم. خیلی از اینها به راحتی قابل دسترسی است. اعتقاد من این است که بیش از 50درصدش، مستقیم به انتصابات برمیگردد.
 

خیلی موقعها افراد سالم و متخصص را در رأس کار میگذارید. آنها هم زیردستان خود را با همین شرایط انتخاب میکنند. این ارتباط مستقیمی با هم دارد. من تلاش میکنم این کار را بکنم. ساعتها برای مدیرانی که میخواهند به جمع ما اضافه شوند و در مجموعه ما قرار بگیرند، وقت میگذارم. تلاش میکنم این اتفاق بیفتد. از همکارانم هم میخواهم کسانی را که انتخاب میکنند، این خصیصه را داشته باشند. بی سروصدا هم با فساد برخورد میکنیم. خیلی داد و هوار نمیکنیم. ولی جایی که با موضوع برخورد میکنیم، شدید برخورد میکنیم.
 
* فرض کنید شهروندی مانند من، از فسادی در نقطه ای اطلاع دارد. این را چطور باید به شما اطلاع دهد؟ به شهرداری برساند تا رسیدگی شود.

سامانه های 137 و 188 برای همین کار است.
 
. 137 برای درخواستهای خدماتی است. 1888 برای گزارشهاست. ضمن اینکه اینستاگرام من باز است. واتساپ من هم باز است. من گزارش دریافت میکنم. خیلی گزارشها را هم خیلی زودتر از مدیرانم دریافت میکنم برای این موارد. این هم هست. تلاش کرده ام حضور بیشتری در بین مردم داشته باشیم. یکی از محاسن حضورداشتن، همین است. گزارشهایی به دست شما یا به گوش شما میرسد که بعضا گزارشهای قابل اعتنایی است. درباره آنها هم اقدام ميشود.