روزنامه شهروند: در فاصله چند روز مانده تا جامجهانی ٢٠١٨ همچنان بحران کفش در اردوی تیمملی ایران احساس میشود. با توجه به بیانیهای که شرکت نایکی صادر کرده، خیلی از بازیکنان ایرانی که از کفشهای این شرکت استفاده میکردند، نمیتوانند در ٣ بازی پیشرو و حساس جامجهانی کفشهای همیشگی خود را بپوشند. این شرکت آمریکایی بعد از چند روز که با اعتراض اعضای تیمملی ایران و بهویژه کارلوس کیروش مواجه شد، در بیانیهای رسما اعلام کرده نمیتواند به خاطر تحریمهای آمریکا کفش فوتبالیستهای تیمملی ایران را درحال حاضر تأمین کند. البته همچنان تصاویری که از تمرینات تیمملی منتشر میشود، نشان میدهد که اکثر ملیپوشان ایرانی از کفشهای نایکی استفاده میکنند. حتی خود کارلوس کیروش هم که در مصاحبهای از فیفا کمک خواسته بود، با کفشهای نایکی در تمرینات حاضر میشود. این وضع را برای شاگردانش نگرانکننده دانسته، چون معتقد است آنها به تجهیزات ورزشی خود ازجمله کفش عادت کردهاند و تعویض آن در فاصله چند روز تا بازی حساس برابر مراکش میتواند باعث افت عملکردشان شود.
حالا سوال اینجاست بازیکنان ایرانی در روسیه چگونه میخواهند کفشهای جدید تهیه کنند؟ ساکرنت روز گذشته در گزارشی به این موضوع پرداخته و از مشکلات عجیب بازیکنان کشورمان پرده برداشته است. این سایت مدعی شده بازیکنان ایرانی بعد از شنیدن خبر ممنوعیت پوشیدن کفشهای نایکی روشهای مختلفی برای اینکه کفش خود را برای مسابقات تأمین کنند، درنظر گرفتند؛ برخی از لژیونرها از همتیمیهای خارجی خود درخواست کردند به آنها کفش قرض بدهند. طبق گفته یکی از مسئولان تیم برخی از بازیکنان از دوستانشان خواستند که برایشان کفش تهیه کنند و برخی به سادگی به مغازهها رفتند و کفش خریدند. چنین مشکلاتی برای بازیکنانی که قرار است در جامجهانی، بالاترین سطح فوتبال جهان بازی کنند، عجیب است. این اتفاقات درحالی برای بازیکنان ایرانی رقم میخورد که بازیکنان در سطح بالاتر نسبت به آب و هوا و شرایط زمین کفشهای خود را تغییر میدهند و حتی از محصولات چند کمپانی استفاده میکنند. باید دید شاگردان کیروش با بحران کفش چگونه مقابله میکنند و آیا ممکن است در بازی اول با مراکش بدون توجه به بیانیههای شرکت نایکی از کفشهای این شرکت استفاده کنند؟ البته بعید است این اتفاق بیفتد و برای فرار از چنین حاشیههایی قطعا مسئولان فدراسیون باید فکری به حال شاگردان کیروش کنند، چون شاید پیشپاافتادهترین مسائل بتواند به دغدغه فکری برای یوزهای ایرانی تبدیل شود.