زندگی لاکچری‌ها قواعد خاص خودش را دارد. به طور کلی این واژه برای افرادی استفاده می‌شود که سطح زندگی آن‌ها بسیار بسیار تجملاتی و پرهزینه است. در واقع لاکچری‌ها سبک زندگی را تجربه می‌کنند که عموم مردم نمی‌توانند، آن سبک زندگی را داشته باشند. در دنیای لاکچری‌ها همه چیز خاص و دارای اصالت است. لاکچری‌ها اهل تقلید نیستند. آن‌ها معمولا بیش از اینکه صرفا دنبال یک کالای صرفا مصرفی باشند به دنبال یک اثر هنری دارای امضا و شناسنامه‌دار هستند. آن‌ها حاضرند میلیون‌ها دلار هزینه کنند تا اکسسوری را داشته باشند که فقط یک یا نهایتا دو عدد از آن در دنیا ساخته شده است.
آن‌ها پایشان را درفروشگاه‌ها و مراکز خرید معمولی نمی‌گذارند؛ بلکه معمولا برای خرید کالاهای لوکسشان مثل ساعت، خودنویس، جواهر، فندک و ... با یک مشاور و یا کارشناس هنری به افراد خاص مراجعه می‌کنند و از روی جدیدترین ژورنال‌ها، کالای اورجینال و اصل خود را سفارش می‌دهند.
از طرفی سازندگان کالاهای لاکچری نیز افرادی هستند که با الهام از تکنیک‌های پیچیده بر اساس پتانسیل اشیا، چیزهای مختلفی خلق می‌کنند. سازندگان کالاهای لاکچری به میزان تقاضا در بازار هیچ توجهی ندارند، چون می‌دانند، مشتری‌هایشان افراد معمولی نیستند. سازندگان کالاهای لوکس با خلق یک اثر پیچیده می‌خواهند مخاطبشان را به چالش بکشند و این در حالی است که به اصالت احترام زیادی می‌گذارند.
این مقدمه برای این بود که بگوییم لاکچری بودن کار راحتی نیست و افرادی که این سبک زندگی را برای خود انتخاب می‌کنند نیز چندان پر تعداد نیستند. لاکچری‌ها می‌توانند برای خرید یک ساعت مچی دنیا را زیر و رو کنند تا ساعتی را پیدا کنند که از خاک کره ماه ساخته شده است! این یک شوخی نیست و چنین ساعتی توسط یک شرکت معتبر ساخته شده و یک فرد لاکچری‌دوست هم این ساعت را خریده است.
حالا مدتی است که به واسطه گسترش شبکه‌های اجتماعی تفکر جدیدی در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه جوانان شکل گرفته است تا بخشی از زندگی روزمره خود را در قالب انتشار تصاویر مختلف از خودشان به اشتراک بگذارند و سبک جدیدی از زندگی را به دیگران معرفی کنند که از نظر خودشان خیلی لاکچری و خاص است اما در واقع معنای اصلی این واژه پرتمتراق را به چالش کشیده‌اند.
تقریبا مدت زیادی است، افرادی که به عنوان سلبریتی‌های اینستاگرام شناخته می‌شوند، در حال رواج دادن سبکی از زندگی هستند که تا حد بسیار زیادی مصرف‌گرا است اما در عین حال فاصله بسیار زیادی با واژه «لاکچری» دارد. افرادی که فکر می‌کنند با عکس گرفتن از شکلات‌های خارجی، بدلیجات، لوازم تحریر، ظرف غذا، کوکتل میوه، فنجان قهوه و...خیلی لاکچری هستند و با انتشار عکس‌های خوش‌رنگ و لعاب و فانتزی یک بعد غیر واقعی از زندگی را به تصویر می‌کشند و با استفاده از هشتگ «لاکچری» به خیال خود شأن و اعتبار برای خود می‌خرند.
سبک زندگی مجازی این اینستاگرامرها که در فضایی غیر از فضای مجازی شناخته شده نیستند، باعث شده تا برخی شرکت‌های تجاری یا حتی فروشگاه‌های کوچک با تبلیغ اجناس خودشان از طریق این افراد، دنبال کنندگان چنین صفحاتی را به یک زندگی لوکس تقلبی دعوت و کالاهای بسیار معمولی را تحت عنوان «لاکچری» به مخاطبانشان قالب کنند. حالا این کالاهای لاکچری چه چیزهایی می‌توانند، باشند؟
گل رز جاودان شاخه‌ای 150 هزارتومان
یکی از اجناسی که اخیرا تحت عنوان کالای لاکچری به مخاطبان فضای مجازی عرضه می‌شود، گل رز جاودان است. به طوری که گل‌های رز طبیعی را با روش‌های نوین مومیایی می‌کنند و عمر مفید آن را به حدود دو سال افزایش می‌دهند. این گل‌ها در جعبه‌های مختلف با بهای شاخه‌ای 150 هزار تومان به فروش می‌رسد و جعبه‌های با گل‌های بیشتر نیز حدود یک و نیم میلیون تومان قیمت دارند. به نظر می‌رسد، این گل فقط به دلیل بهای گزافی که دارد، لاکچری نامیده شده است، زیرا هیچ خلاقیتی در آن دیده نمی‌شود تا بتوان صفت لاکچری را به آن نسبت داد.
بدلیجات لاکچری!؟
یکی از خلاقیت‌های افراد سودجو این است که زیورآلات بدلی را به صورت عمده از کشور ترکیه خریداری کنند و با قیمت‌های قابل توجه و تحت عنوان زیورآلات لاکچری به فروش برسانند. اگر شما از خریداران این زیورآلات هستید، باید بدانید که زیورآلات بدون داشتن فلز گرانبها، الماس و سنگ‌های قیمتی نمی‌توانند، صفت لاکچری را یدک بکشند. زیورآلات لاکچری هیچ‌گاه تولید انبوه ندارند و نهایتا 5 مدل از آن‌ها و البته در صورت سفارش مشتری ساخته می‌شود.
لاکچری‌ها با خودکار نمی‌نویسند!
یکی دیگر از تبلیغات مجازی این روزها، لوازم تحریر لاکچری است. لوازم تحریرهایی که معمولا توسط کشور چین تولید می‌شود و از کیفیت متوسطی هم برخوردار است. این لوازم شامل خودکار، مداد، دفتر و غیره است که شرکت‌ها برای ترغیب مخاطبانشان آن‌ها را به عنوان کالای لاکچری معرفی می‌کنند. بد نیست بدانید که لاکچری‌پسندها معمولا علاقه‌ای به خودکار ندارند و از خودنویس‌های طلاکاری شده که اغلب ساخت دست هنرمندان برجسته است، استفاده می‌کنند. برای لاکچری‌دوست‌ها استفاده از کالاهای صادراتی چین و ترکیه یک کمدی است.
در نهایت اینکه شما با خرید کالاهای درجه سه که از کشورهای دیگر وارد می‌شود، هیچ‌گاه لاکچری‌استایل نام نخواهید گرفت؛ بلکه فقط چیزی بیش از بهای واقعی یک کالای معمولی را پرداخت کرده‌اید تا به زعم خودتان سبک زندگی‌تان را به قشر خاصی نزدیک کنید که هیچ تعلقی به آن ندارید.
زیورآلات، لباس‌ها، نوشت‌افزارها و ... که به تعداد انبوه هم تولید می‌شوند، دارای هیچ اصالتی نیستند و فقط جیب شما را خالی می‌کنند. شما با خریدن این اجناس به عنوان کالای لوکس فقط خودتان را به زحمت و هزینه می‌اندازید که این یک مصرف‌گرایی صرف است نه لاکچری!
