سرویس سیاسی فردا؛ محمد عبداللهی: مناظره سوم، نه فقط میدان شکست روحانی، که میدان تمام شدن او بود. رفتارهای تخریب گرانه و عصبی روحانی درست برخلاف لبخندهای مصنوعی اش در مناظره دوم، همه نقاب های او را برای نمایش چهره ای اخلاقی و منطقی در هم ریخت.

 

تاثیر افشاگری مستند قالیباف نه تنها از فساد فراگیر در میان مدیران ارشد روحانی، بلکه حرام آلودگی شخص روحانی و جهانگیری چنان سهمگین بود که روحانی را مجبور کرد در پایان مناظره به جای پاسخ دادن، متوسل به توهین و تحقیر برای از بین بردن شخصیت قالیباف و رئیسی شود. ترس از تمام شدن، روحانی را واداشت تا با تحقیر و توهین رقبا از موضع تهاجمی به دروغ و دهها تهمت و ادعای بی سند متوسل شود.. تهمت و دروغ از آن رو که هر آنچه در چنته داشت، همین بود. نه هیچ چیز دیگر.

دعوای مناظره آخر از جنس کودک و عاقل بود. عاقل، دائما کودک را مغلوب می کرد و کودک هراسان به سر کوچه فرار می کرد و در حاشیه امن خیالی اش از دور با صدای بلند به فحاشی و لفاظی های کودکانه و تکراری از جنس گازانبر و لوله! زخم های دل خویش را التیام می داد.

 

قرآن کریم به ما آموخته است که باطل، کف روی آب است، بزودی به کنار میرود و آنچه مردم را سود میدهد، در زمین می ماند.. (سوره رعد آیه 17) سنت الهی آن است که اصحاب حق و پاکی و درستی را نصرت عطا میکند و پیروزی آنها قطعی است..