برترین ها: بیماران مبتلا به بیماری عصبی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک با فلج شدن بخش‌های مختلف بدن همواره گوشه گیرتر می‌شوند. محققان در نظر دارند با ساخت ربات کنترل از راه چشم، امید این بیماران را برای فعالیت‌های اجتماعی افزایش دهند.
شای ریشونی، مرد ۵۰ ساله اسرائیلی دچار فلج اندام است. او به پشت خوابیده و به پرده‌ای که تصویرش را منعکس کرده می‌نگرد. ریشونی دیگر نمی‌تواند سخن بگوید و فقط چشمان‌اش فعال‌اند. او با تمرکز روی صفحه کلید مخصوص یک کامپیوتر پیام‌اش را به مخاطب می‌رساند.
شای ریشونی شخصیتی به شدت مبارز دارد. در باره بیماری‌اش می گوید: «بیماری من شخصیت مرا بازگو نمی‌کند. این بیماری نباید بر زندگی‌ام چیره شود.»
تامی، همسر شای ریشونی می‌گوید شوهرش بیش از سه سال است که به کلی فلج است. می‌گوید شوهرش پنج سال پیش خبر دردناک ابتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) را دریافت کرد؛ بیماری‌ای که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و دستگاه عصبی محیطی می‌شود.
تامی می‌گوید این خبر تاثیر بد بسیار شدیدی بر همسرش گذاشت. ریشونی که پدر دو پسر در سنین ۱۲ و ۱۷ است، در گذشته به صورت حرفه‌ای ورزش می‌کرد و بدنی سالم داشت. او "در مسابقات دوی ماراتن و حتی در مسابقات "آیرونمن" نیز شرکت کرده بود.
"آیرونمن" سخت‌ترین بخش مسابقات ورزش سه گانه (تری‌اتلون) است که در آن شرکت کنندگان با انجام سه مرحله استقامتی با یکدیگر رقابت می‌کنند. مسافت مسابقات بین‌المللی سه‌گانه آیرونمن ۸/ ۳ کیلومتر شنا، ۲/ ۱۸۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری و ۲/ ۴۲ کیلومتر دو است.
ریشونی در حال حاضر در شمال تل آویو در خانه مسکونی‌اش زندگی می‌کند و حتی نفس کشیدن‌اش نیز با کمک دستگاه است. فردی به طور دائم از او مراقبت می‌کند و برنامه‌های روزانه فیزیوتراپی طولانی‌اش باید همچنان ادامه یابند.
این ورزشکار پیشین اکنون به طور کامل وابسته به دیگران است. او اما بسیار پرامید است و با گروهی از محققان همکاری می‌کند؛ محققانی که می کوشند کمی از وابستگی‌اش به دیگران بکاهند. بخشی از این محققان زیر رهبری روی تسزانا، رباتی ساخته‌اند که حرکت می‌کند و فرمان‌ها را که با حرکات چشم ثبت می‌شوند، دریافت کرده و این فرمان‌ها را اجرا می‌کنند.
روی تسزانا، پژوهشگر ۳۶ ساله اسرائیلی که موسس شرکت "تله بادی" است، در این باره می‌گوید این ربات می‌تواند فعالیت‌های بدن را جایگزین کند.
ریشونی می‌نویسد: «این ربات مرا بسیار خوشحال کرده است.» ریشونی در نظر دارد به همراه ربات‌اش در کنفرانس‌های علمی بین‌المللی شرکت کند. او می‌گوید: «ارتباط با مردم سراسر جهان بسیار خارق‌العاده است".
نیلس بیرباومر، پژوهشگر مغز و اعصاب در شهر توبینگن آلمان نیز این ربات را برای بیمارانی چون شای ریشونی بسیار مناسب می‌داند. او می‌گوید: «تا زمانی که چشمان او هنوز کارایی دارد" این ربات بسیار مناسب است.
این پژوهشگر مغز و اعصاب اما نگران زمانی است که چشمان ریشونی نیز کارایی خود را از دست بدهند. به همین دلیل نیلس بیرباومر به همراه گروه محققان زیر رهبری خود دستگاهی ساخته‌اند که می‌تواند فعالیت‌های مغز را به رباتی منتقل کند.
و ریشونی می‌خواهد به تحقیقات نیلس بیرباومر پژوهشگر مغز و اعصاب یاری رساند. او با خوشرویی در کامپیوترش می‌نویسد: «می‌خواهم موش آزمایشگاهی این محقق شوم». او در ادامه می‌نویسد: «زندگی زیباست. من برنامه‌هایی وسیع برای آینده دارم»
