دنیای اقتصاد: محمود سریع‌القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی، در ادامه سلسله مباحث «سی ویژگی»، این بار 30 ویژگی یک استاد دانشگاه را برشمرده است که می‌خوانید:

1- حداقل 80 درصد وقت کاری او، صرف تدریس، تحقیق و حضور در مراکز تحقیقاتی و کنفرانس‌های علمی شود.

2- خود را در معرض دیدگاه‌های گوناگون قرار دهد.

3- تفاوت میان توجیه کردن و استدلال کردن را بداند.

4- تفاوت میان تبلیغ کردن و استدلال کردن را بداند.

5- در جریان مباحث و گفتمان‌های رشته خود در سطح بین‌المللی قرار داشته باشد.

6- حداقل روزی چهار ساعت مطالعه کند.

7- از مرید پروری، پرهیز کند.

8- برای تبلیغ شخص خود، برنامه‌ریزی نکند.

9- مبلغ افراد نباشد، بلکه بسط‌دهنده منطق و استدلال باشد.

10- دانشجو و مخاطب از نقد افکار او، احساس امنیت کامل کند.

11- روش تدریس او باعث فکر کردن بیشتر توسط دانشجویان و مخاطبان شود.

12- اگر از متون او نقد عالمانه‌ای شد، تشکر کند و پاسخ دهد.

13- اگر به نظریه‌ متفاوتی رسید بگوید قبلا اشتباه کردم و خود را اصلاح کند.

14- نظریه پرداز صرف نباشد؛ برای بهبود وضع جامعه راه‌حل ارائه دهد.

15- آنقدر بی‌خوابی و زحمت بکشد تا نسبت به نظریه پردازی خود، اطمینان پیدا کند.

16- ضمن کار علمی، با منِ انضمامی خود مبارزه کند.

17- متانت گفتاری و رفتاری را در هر شرایطی حفظ کند.

18- در بحث و مناظره، عصبانی نشود، بی احترامی نکند، صدای خود را بالا نبرد و از القاب استفاده نکند.

19- استقلال فکری خود را در شرایط متفاوت اجتماعی و سیاسی حفظ کند.

20- دانشجوی قوی را تقدیر و دانشجوی ضعیف را تشویق کند.

21- با هم‌قطاران خود در سطح بین‌المللی در ارتباط باشد.

22- حداقل به یک زبان خارجی مسلط باشد.

23- 90 درصد کار علمی و تحقیقاتی به‌صورت نوشتن و متن باشد.

24- از همکاران خود بدگویی نکند.

25- یک کتاب تاثیرگذار و ماندنی در رشته خود، تولید کند.

26- بنیان‌های فلسفی متون و افکار او با نهایت دقت پرورانده شده باشند.

27- برای روشنگری، بعضا با رسانه‌ها مصاحبه کند.

28- از مراکز قدرت فاصله بگیرد تا بتواند بدون ملاحظه، نتایج فکر و تحقیقات خود را به جامعه علمی و شهروندان عرضه کند.

29- سراغ صاحبان منصب نرود؛ اگر برای جامعه و بسط علم مفید بود، دعوت بعضی از آنها را بپذیرد.

30- کسی که بعضا به دانشگاه سر می‌زند، به معنای دقیق علمی کلمه نمی‌تواند استاد دانشگاه باشد.