باشگاه خبرنگاران: بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.

آیه 126 سوره توبه
اءَوَلاَیَرَوْنَ اءَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَّرَّةً اءَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لاَیَتُوبُونَ وَ لاَ هُمْ یَذَّکَّرُونَ
آیا نمی بینند که آنان در هر سال، یک یا دو بار آزمایش می شوند، امّا نه توبه می کنند و نه پند می گیرند.

* از سنّت های الهی، در هر زمان وبرای همه، آزمایش انسان هاست. (فی کلّعام)
* فلسفه‌ی حوادث وآزمون های الهی، توبه وتنبّه است. (لایتوبون، لایذّکّرون)
* متنبّه نشدن از آزمایشات الهی، نشانه‌ی نفاق و بیماری قلبی است ومورد سرزنش و توبیخ است. (لا یتوبون و لا هم یذکّرون)
* سنگدلی و سوء عاقبت، نتیجه‌ی نفاق است. (لایتوبون، لا یذکّرون)